Nie chce mi się szukać, kto to powiedział (bodajże Blofeld Goldfinger). Prawdą jest, że kino w stylu bondowskim jest często infantylne, czy trąci myszką…. jednakże na podstawie filmów z lat 60-tych, 70-tych czy 80-tych między wierszami można co nieco wyczytać o ówczesnej modzie, kulturze czy technice. To taki mały wehikuł czasu, a w notce „My name is Błąd, James Błąd…. Czyli Titanic już zatonął” pisałem o upadku i tej legendy.

(Uwaga! Będę spojlerować!)

Widzieliśmy dzisiaj szopkę. Premier pojechał, wygłosił swoje, swoje też powiedzieli jego oponenci. Lud zastanawia się teraz, kto jest większy (żeby nie określić tego inaczej lub bardziej wulgarnie). Wszyscy wzięli za to pieniążki, i po igrzyskach. Jest dobrze.

Mnie zastanawia w tej całej sprawie jedno. Przez ileś lat mieliśmy różne koalicje i rządy, i w końcu wybrano kogoś innego. Ludzie ci okazali się mocniejsi niż poprzednicy, i skupili tyle władzy, że ciężko im ją odebrać (to jest stwierdzenie faktu, a nie żadna prośba, groźba czy życzenie).

Miałem ostatnio przyjemność (?) oglądać ostatniego Jamesa Bonda. Film został opóźniony (z uwagi na placement produktów podobno musiano jeszcze raz nakręcić część scen), a jego premiera w oczach aktorów w Londynie była ogromnym sukcesem.

„Wszyscy” się „ekscytują” Rotą pewnej jasnowłosej gwiazdki polskiej polityki, tymczasem tego samego dnia miała miejsce premiera, i to premiera nie byle jaka, bo dotycząca systemu, który ma ambicję być przeciwwagą dla Windows.

Panie i panowie, Ubuntu pokazało się w wersji 21.10, nie chcę jednak zanudzać suchymi numerkami (które mamy jądro, które Gnome, o ile ma być lepsza kompresja pakietów, etc.), tylko na podstawie kilku maszyn podam kilka twardych faktów dotyczących instalacji (żeby nie było smutno, to jeszcze dodam coś ze świata Windows).

Z dużym zainteresowaniem przeczytałem komentarze do mojej poprzedniej notatki „Współczesne pokolenie nie umie nawet szukać, a ja wiem dlaczego”, w której wyraźnie wskazałem na przesuwanie granic w rozumieniu problemów.

„- Numer 112, słucham.

- Dzień dobry. Do mojego domu włamał się mężczyzna.

„Poznajcie Marcina… Marcin jest mocno szczęśliwy, bo właśnie wrócił z banku, i podpisał kredyt na dwadzieścia lat. Biedak myślał, że to będzie lat trzydzieści, a tu taka niespodzianka. Na pewno chłopak będzie dzisiaj świętował. Stać go w końcu na nowy boomwizor, większy i lepszy niż w zeszłym roku.

Dzięki niesamowitemu połączeniu najnowocześniej grafeno-kevlaro-nastycznej technologii udało się zwiększyć zużycie energii zaledwie o 30% przy jednoczesnym zwiększeniu obszaru obrazu o całe 38,56%, ale Marcin nawet o tym nie myśli, bo wie, że jak dokupi najnowszy procesor wiodącej firmy na rynku, to mu zużycie energii spadnie o całe 25,4%… a to oznacza w skali roku oszczędności na poziomie 3,5 PLN. Nowy boomwizor będzie mógł wyświetlać jeszcze jaśniejszą i bardziej czystą biel (całe 200000 nitów), a przez całe trzy miesiące Marcin całkiem za darmo dostanie opcję wyświetlania koloru niebieskiego.

Najlepiej jest dostawać coś za darmo i się nie narobić… zjeść ciastko i mieć ciastko…

Od końca dynastii Jagiellonów nasza rola w Europie stopniowo malała. Mieliśmy wielkie imperium, potem do głosu doszła złota wolność szlachecka, warcholstwo, przekupstwo i przedkładanie prywaty nad własnością wspólną. Konstytucja 3 maja była łabędzim śpiewem, i choć w kraju znajdowały się rzesze ludzi, którym nieobce były szlachetne ideały, to kraj był na tyle słaby, że upadł. Tragedią narodu pozostało to, że właściwie cały późniejszy czas Polacy falami opuszczali terytorium Polski i rozpraszali się po całym świecie, budując tam, a nie u siebie dobrobyt (nawet w sytuacji, gdy nie zawsze byli poważani i szanowani). Działo się to w trakcie zaborów, działo się to w okresie międzywojennym, w trakcie panowania komunizmu, a nawet w czasie III czy IV RP.

Misja Inspiration 4 wystartowała, i wróciła. Wielkie gratulacje… i przede wszystkim refleksja, że jedyny dobry produkt to przede wszystkim taki produkt, który działa.

Co łączy drukarkę Mera D-100M z lat 80-tych XX-wieku i nowoczesnego laptopa z 2020 roku?

Z pewnym zainteresowaniem spojrzałem ostatnio na „nowe” i „lepsze” dobreprogramy.pl w wykonaniu Wirtualnej Polski, a na nich na wywiad z Country Marketing Managerem z firmy Acer Polska

Z ogromnym zainteresowaniem przeczytałem notatkę „Google da wam z laczka. I poprawi z kopyta”, która ogólnie potwierdziła to, co też wielokrotnie opisywałem (na TechRacji i wcześniej). Przebiła się być może do świadomości iluś osób, miała dobry marketing i trafiła na wykop, ale czy coś zmieniła?

Ogarnęła mnie smutna refleksja, że w sumie sami tego wszystkiego chcemy. To nie jest po części tak, że przyszli jacyś oni, i nam wcisnęli pewne rzeczy do gardła.

Czy maszyny już na dobre przejęły panowanie nad światem?

Ostatnio miałem następującą sytuację – sprzęt, którego używam, tak mocno się pogubił, że nie dało się go nawet wyłączyć (teoretycznie sprawę powinno załatwić naciskanie wyłącznika przez kilkanaście sekund, tu jednak nie zadziałało). Urządzenie miało baterię, a w baterii ok. 30% energii, co oznaczało, że na jego wyłączenie musiałbym czekać pewnie z 10h (do tego poczułem wyraźne nagrzewanie się całości, która zaczęła wręcz parzyć).

Na samym początku platforma x86 nie miała żadnych zabezpieczeń, jeżeli chodzi o ochronę kodu przed zmianą przez inny kod. Procesory były wtedy bardzo proste i obsługiwały wyłącznie tzw. tryb rzeczywisty (real mode), co oznaczało, że każdy proces miał dostęp do całej przestrzeni adresowej i wszystkich zasobów sprzętowych.

Pierwszy „Pecet” w moim domu rodzinnym miał procesor 386SX, dysk 60MB i 4MB RAM. Później pracowałem na lepszym i gorszym sprzęcie. Bardzo dużym skokiem naprzód okazały się laptopy z układami Core Duo. Z perspektywy lat dobrze wspominam też Pentium MMX 166Mhz, nieźle Celerony, zaś średnio Pentium IV. Co ciekawe, oryginalny IBM PC z procesorem 4,77Mhz nie wzbudził we mnie większych emocji, może poza szacunkiem i podziwem, że zapoczątkował powstanie tak wielkiej rodziny sprzętu. I tak można sobie wymieniać w nieskończoność. Przez lata wiele się zmieniło, natomiast pozostał jeden wspólny mianownik - kolejne urządzenia obsługiwał ten sam operator, czyli ja we własnej skromnej osobie. Nadal mam te same oczy, uszy i ręce (OK, są starsze i może trochę bardziej zużyte), i choć jestem inny przez lata, to nadal szukam tego samego - w swoich różnych blogach od zawsze próbowałem patrzyć przede na kwestię przydatności oprogramowania / sprzętu do konkretnych zadań, czyli m.in. oceniałem ich efektywność i wpływ na człowieka.

Kilkanaście dni temu zamieściłem notatkę „Dlaczego Open Source się nie przyjęło?”, w której wyraźnie zasugerowałem potrzebę opierania całej administracji rządowej na rozwiązaniach „otwartych” (dostępnych z „wolną” licencją typu GPL i pełnym kodem źródłowym, jak również działających z dobrze udokumentowanymi standardami danych).

W notatce zacząłem od próby oszacowania kosztu systemu obsługującego informacje o PESEL, potem napisałem „ileś razy próbowano zastąpić rozwiązania Microsoftu przez Open Source w administracji (w Monachium i chyba kilku innych miejscach)”, wspomniałem o moich wysiłkach związanych z kodyfikacją prawa z użyciem XML, dodałem podsumowanie, że w obecnej sytuacji mamy za dużo nowego prawa (od 1989 dodano szacunkowo 420 tysięcy stron) i tak naprawdę głównie chodzi o wykonywanie biurokracji dla samej biurokracji (a więc nikt nie będzie nawet zainteresowany, żeby zrobić coś raz, a dobrze, i potem już tylko patrzyć z zadowoleniem, że wszystko działa jak należy).

I co z tego wyszło?