Czas leczy rany, daje zapomnienie,
pozwala koić, przywołać marzenie,
uodparnia nas i wygładza wspomnienia,
budzi nadzieję na zmianę myślenia,

popycha ludzi ciągle do działania,
nowe obszary wyzwala, odsłania,
zamienia również człowiecze sprawności,
aby mogły nas cieszyć inne czułości,
bo z wiekiem wszystko ludziom się zmienia,
odchodzi to coś, na coś się wymienia,

Kim jest dla zięciowej jej własny zięć ?
Ile to jest dwa podzielone przez pięć ?
Czym jest monotlenek diwodoru ?
Jaki jest wzór do liczenia oporu ?

Czy Lądek Zdrój jak Londyn istnieje ?
Gdzie i jak mech na drzewie widnieje ?
Czy Ziemia kręci się wokół Słońca ?
Dlaczego to wierzba jest płacząca ?

Jaka bywa kolejność działania ?
Ile kości nasza skóra zasłania ?
Czy iloraz nam mnożenie firmuje ?
Czy bit tylko osiem bajtów zajmuje ?

Nic nie mogę, kiepska jestem,
źle jest z każdym moim gestem,
stara bieda mnie dotyka,
kredyt z żalu wciąż przytyka,

wygląd mój niestety taki,
że sens trwania mam nijaki,
kość lub sadło nazbyt czuję,
w myśli piękno zaś widuję,

gdy ktoś prawi komplementy,
ma być z góry wciąż przeklęty,
każdy brałby mnie nieczule,
nikt zaś nie zechce mnie w ogóle,

nigdy siebie nie wychylam,
w ciszy za mądrzejszych tyram,
po co kusić jakieś licho,
w życiu zawsze siedzę cicho,

Dzisiaj usłyszałem proste słowa
i urzekła mnie ich wymowa,
Bo choć wiatr wieje i wielu chce szlochać,
to trzeba mieć nadzieje... i kochać...

i myślę, jak żeśmy Polacy zagubieni,
tak jedni na drugich napuszczeni
i ironia, że inne narody nam opowiadają,
o wierze i pięknie przypominają,

a my deklarujemy brak wiary całkowicie
i boimy się otworzyć swe życie,
sami chcąc rozwiązać codzienne sprawy,
gubiąc sens, mając los ponurawy,

Białe światło nawiedza mnie,
jeszcze niczym nieskalane,
I przepełniają znowu mnie,
nadziei ścieżki nieprzebrane,

i noce bywają inne,
wypełnione marzeniami,
budzą się myśli niewinne,
z mocno pięknymi snami,

choć widzę znajomych dawnych,
to widać jakby na dłoni,
jak w schematach wystawnych,
zakonserwowani są oni,

i utnę to co nic nie wnosi,
bo dość braku wzajemności,
niech życie pełnię przynosi,
nie tylko czyjeś radości,

wiosna....